NOĆ U KUĆI GOSPODINA KOLAKA

 

 

Igraju: Slobodan Boda Ninkovic, Irfan Mensur, Vladimir Kerkez

Pisac: Vladimir Đurđević

Rezija: Irfan Mensur

Kostim: Selena Mladenović

Dizajn svetla i zvuk: Igor Borović-Cipi

Muzika: Zijo Valentino

Muzika za  hor: Leontina Vukomanović

*

Reč pisca:

“Irfan,Boda i Vlada su me naterali da napišem komad o tri luzera. Ponovo. Petnaest godina nakon mog prvog i jedinog takvog, a ujedno i debitanskog komada.

I ako je “Ne igraj na Engleze” komad o tri antiheroja posle kog muškarci plaču, a ženama ništa nije jasno,”Noć u kući gospodina Kolaka” je komad o tri antiheroja posle kog muškarcima nije udobno, a ženama sve jasno.

Mada, nisam  želeo da pojašnjavam bilo šta. Želeo sam da pitam jer svako pozorište, pa čak i ovo malo, kamerno, nepretenciozno, šarmantno pozorište, postavlja pitanja.

Da li u vremenu terora lepote i mladosti, i trijumfa forme nad suštinom, laži nad istinom i prava nad pravdom, u vremenu seksa bez ljubavi i pozorišta bez pisca i glumaca, u vremenu u kom se stvari digitalizuju, racionalizuju i banalizuju…

Da li u tom vremenu muškarac starog kova, analogni neki tip, može pronaći smisao?

Prevedeno na jezik ovog vremena: Da li muškarci danas imaju upotrebnu vrednost?

U sećanje na mog prijatelja

Petra Kolaka (1977-2017)”

*

Pogledajte video segmente iz predstave:

https://www.youtube.com/watch?v=IWiaGjmBu4w&t=87s

https://www.youtube.com/watch?v=qCMNE13WXOI&t=8s

 

 

Primadone

MILENA – TANJA BOŠKOVIĆ
DARA – RADA ĐURIČIN

Režija: Irfan Mensur
Adaptacija i dramaturška obrada: Irfan Mensur
Saradnik: M. Nedović
Muzika: Sanja Ilić
Tekst songova: Irfan Mensur
Produkcija: Yugoart

Ponekad su fiktivni život pozoriša i onaj stvarni koji živimo neobično isprepletani. Milena i Dara su žene u “najboljim” godinama, glumice i primadone, koje žive u napuštenom pozorištu kojem prete da će biti srušeno. Udovica i ljubavnica direktora, glavnog glumca i režisera tog istog pozorišta, su ujedinjene u ljubavi i sećanju na jednog čoveka, ali i ideala o boljem svetu. U dijalozima s humorom vaskrsava era puna snova i utopija, u kojima obe primadone mešaju svoje nezdrave nade i sentimentalno staro rivalstvo.

Tragikomična priča o moralnim i društvenim vrednostima, o moći pozorišta da razbudi misli i promeni savest kod publike, o primitivizmu, o dva različita karaktera… Originalna muzika Sanje Ilića i songovi koje naše primadone sa velikim uživanjem pevaju naglašavaju ove dramaturške vrednosti.

Ova predstava Irfana Mensura je inspirisana dramskim delom “Opsada Lenjingrada” savremenog španskog pisca H. S. Sinestera.

MEDVED – šala za džez trio i jednog glumca u deset slika

Anton Pavlovič Čehov

Režija: Zijah A. Sokolović , lica: Grigorije Stepanovièč Smirnov – glumac / Zijah A.Sokolović, Jelena Ivanova Popova – saksofon / Primož Simončić, Luka, sluga – bas gitara / Iztok Vidmar, bubnjevi / Marjan Stanić

Premijera 19.05.1997 u okviru Evropskog meseca kulture, Ljubljana,1997

Predstava evropskog meseca kulture Ljubljana 1997-Slovenija

Kobajagi donijela me roda

Zijah A. Sokolović
Premijera 18. 02. 1993, Interkulttheater, Wien

Roditelji su ipak pred dilemom, kako dijete dovesti do saznanja o nastanku života, a da to bude prirodno i istinito i razumljivo, sa mjerom i ukusom, a ipak bez vulgarizacije, uztezanja i zaplitanja u mutne metafore. Ova neobična i izuzetna predstava će im pomoći da to učine uz osmijeh na najprirodniji i najprijatniji način.

“Mostaraska liska” nagrada publike na najbolju predstavu na festivalu teatara, Mostar 2006

Tekst preveden na slovenački jezik, izveden u Ljubljani 1998 (Gašper Tič,nagrada “Zlatna paličica”)

Tekst preveden na hrvatski jezik, izveden u Zagrebu 2003 (Dražen Šivak,nagrada Hrvatskog glumišta)

Međuigre 0-24

Zijah A. Sokolović

premijera 17. 2. 2006. Ljubljana, Slovenija

kabare trajanje: 120 minuta

Kabare “Međuigre 0 – 24” želi da dodiruje besmislenost i manjak logike čitavog ljudskog djelovanja sa sviješću da je čovjek uhvaćen u zamku civilizacije i usamljenosti, da mu je to prirodno stanje, i da se to ne može izliječiti, ali se može ublažiti.”

GLUMAC… JE GLUMAC… JE GLUMAC

Zijah A. Sokolović

Premijera 30.I’03.1978. Sarajevo

PREDSTAVA KOJA SE IGRA 34 GODINE

Tekst predstave preveden na njemački, francuski, poljski, engleski i italijanski jezik.

Šesnaest glumaca igralo je tekst u preko dvadeset zemalja svijeta.

Predstava je premijerno izvedena u Beču, Parizu, Varšavi, New Yorku, Londonu, Berlinu, Sidneyu…

23. i 24.02.2008. na velikoj sceni Slovenskog Narodnog Gledališča

 

O tekstu, o monodrami, o glumcu, o Zijahu, o vremenu, o prostoru, o predstavi, o pozorištu, su pisali:
Pero Kvrgić “Zijah…je Zijah…je Zijah”
Fabijan Šovagović “Glumačka dramaturgija monodrame – Ite, misa est”
Rade Šerbedžija “Glumac…je glumac…je glumčina”
Velimir Stojanović “Zike…je Zike…je Zike”
Jovan Ćirilov “Ne volim monodrame, volim Zijaha”
Zvone Šedlbauer “Živjeti kao usamljeni jahač – Faire cavalier seul”
Radomir Putnik “Umešnost scenske improvizacije
Boris Cavazza “Dragi Zijah!”
Jakov Jurišić “Glumac” pjesma
Gorčin Stojanović “Glumac je svet po sebi”
Špiro Guberina “Na nekom drugom mjestu”
Marko Kovačević “Ludička magija”
Michele Ainzara “Držati se sna”
Milovan Lukić “Posmatram iz svog ugla” pjesma
Pero Kvesić “Predstava za sto i prvog čovjeka”
Dževad Karahasan “Studij glumačke igre”
Ivica Boban “O Zijahu glumcu, performeru, pedagogu i kazališnom animatoru”
Anatolij Kudrjavcev “Moćnije od životnosti”
Slanko Pezdir “Glumi, dakle jesam!”
Dragan Marijanović “Šupci u prvom redu”
nepoznati autor “Izvrstan glumac”
Goran Cvetković “Sinonim za opstanak pozorišta”
Egon Savin “Neuhvatljiva mera”
nepoznata autorica “Biti medvjed – iz prve ruke”
Davor Korić “Fenomen monoteatra Zijaha A.Sokolovića”
Dino Mustafić “Glumačka škola života”
Slobodan Unkovski “Zijah, glumina gluma”
Meto Jovanovski “Kralj scenskih veština”
Miloš Lazin “Do posljednjeg daha”
Svjetlana Hribar “Totalna igra”
Vojislav Vujanović “Zijah A.Sokolović : ime kao metafora”
Goran Stefanovski “Specijalna narudžba”
Nesim Tahirović 9 skica za portret Glumca
Rajko Grlić preporuka za čitanje knjige

CABAres CABArei

Zijah A. Sokolović

“CABAres , CABArei” govori o dezorijentiranosti modernog čovjeka koji je izgubio ideale i uopće vjeru u njih, a nije u stanju postati žilavi “mediokritet” koji, slijedeći samo goli nagon samoodržanja, uvijek odnosi pobjedu nad bilo kakvim uhovnim vrijednostima i intelektom. Ovu smrtno ozbiljnu problematiku Zijah A. Sokolović oblaže specifičnom vrstom crnog humora koji funkcionira kao agresivno karikiranje čulnosti, kao nemoćna osveta uma nad tijelom.

NAŠI DANI, Sarajevo, 30.3.1998.